حریم خصوصی در رابطه ارباب و برده

اولین سوال اینه که آیا طرفین رابطه می‌توانند همدیگه رو محدود یا بهتر بگم «اسیر باورهای خودشون» بکنند؟

اول باید بگم منظور از این حرف یعنی چی:

هر کسی در زندگی خودش یک حریم خصوصی داره که کسی حق دخالت در اون رو نداره. این حریم خصوصی شامل علایق، سبک زندگی، ارتباطات، دوستان و چیزای شبیه به این میشه.

وقتی شما وارد رابطه می‌شید می‌تونید نحوه مدیریت و رفتار در هر بخش رو تغییر بدید. مثلاً اگر ازدواج می‌کنید، تصمیم می‌گیرید سبک زندگی تا دیروقت بیرون بودن رو تغییر بدید و بیشتر در کنار شوهر یا همسرتون باشید.

موضوع اصلی اینه که شما آمادگی این تغییر رو نداشته باشید. یک جورایی به شما تحمیل میشه. بدون هیچ آمادگی کافی، خودتون رو در موقعیت تغییر احساس میکنید. این وضعیت حس واقعی اسارت رو به شما میده. فقط ممکنه کمی دیر متوجه بشید!

بخش بدتر این تحمیل زمانی هست که پارتنر شما رو کنترل می‌کنه و ازتون میخواد تغییری که اصلا علاقه ندارید و براتون دغدغه نیست رو در زندگی اجرا کنید. مثلاً مردی همیشه تیپ کلاسیک و رسمی داشته و پارتنرش ازش بخواد تیشرت یقه باز بپوشه و اگر اون مرد امتناع کنه با پاسخ «پس منو دوست نداری» مواجه بشه!

به نظر من چنین رابطه ای باید در نطفه خفه بشه.

شما در رابطه قرار نیست کسی رو تغییر بدید یا خودتون تغییر کنید. قراره با پذیرفتن تفاوت‌های همدیگه، در کنار هم به اهدافی برسید.

در رابطه سادومازوخیسم یا بی‌دی‌اس‌ام، درسته یکی از طرفین خودشو کامل در اختیار ارباب میگذاره، ولی باید حتما حفظ حریم خصوصی رعایت بشه.

ارباب حق نداره بدون خواست و آمادگی برده، در حریم خصوصی وی تغییر ایجاد کنه.

فردی که در جلوی شما اسلیو میشه میتونه در جامعه و جلوی دیگران از جایگاه و شخصیت بسیار بالایی برخوردار باشه. قرار نیست اون فرد خودشو اسیر شما کنه.

و نکته آخر اینکه اگر عزت نفس شما انقدر پایین هست که برای یک رابطه دست به تغییر هرچیزی حتی حریم خودتون می‌زنید، پیشنهاد میکنم فعلا ازدواج نکنید.

---

نوشته‌های روزمره،‌ خاطرات و مطالب بیشتر از اونتاشگال را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

اینستاگرام وبلاگ . تلگرام . توییتر

حمایت مالی از وبلاگ اونتاشگال

---

پادکست اونتاشگال را از CastBox – Apple Podcast – Spotify بشنوید.